sexta-feira, outubro 28, 2005

Por terras de Galiza.

Boto uns días acompañando a unha persoa da familia nun marabilloso hotel a gastos pagos do SERGAS e iso fai que lea a edición en papel da Voz (desde o verán que non cheiraba un xornal galego en papel). Na contracapa quedo encantada de ver unha entrevista que un foreiro recentemente engadido ás miñas ligazóns lle fai a unha rapaza camioneira. Leo cun sorriso cada vez máis amplo, porque o que a rapaza conta de seu pai me recorda o que sempre me inculcou o meu: podo facer calquera cousa que poida facer outro, só fai é preciso que queira facela e me prepare para iso... Dicía a conductora do camión que cando lle preguntaba ao pai se había de ser quén de sacar o camión por un lugar estreito, él contestaballe que claro, se outros podían, ela tamén.
Recordo cando fun a vivir a Cádiz. Nunca fixera un viaxe de máis de 200 kms. conducindo soa. Miña nai preguntou se non sería moito os 1000 kms. Meu pai dixo que non: que eu tiña carnet e podía facelo igual que calquera. E sempre así.
Cando vexo ás veces a mulleres da miña idade criadas na inseguranza en sí mesmas, ainda agradezo máis a meus pais á confianza que sempre puxeron en min...
Posted by: hojasdehierba / 7:15 da tarde 6 comments

quarta-feira, outubro 19, 2005

Luis e Pedro

O Gabinete de Iniciativas Transfronterizas da Junta organiza uns encontros con Portugal, e ao abeiro destas xornadas actuaron onte no Palacio de Congresos de Mérida Luis Pastor e Pedro Guerra. Por unha vez, conseguimos enterarnos de algo antes de que pase e alí fomos. A convocatoria foi afortunada : o próximo disco de Luis Pastor será de poemas de Saramago, e a súa relación con Portugal é intensa tendo colaborado con José Afonso en diversas ocasións.
O concerto familiar (Luis e Pedro son cuñados) foi lindo. Algunhas en portugués de Luis e a súa dona, outras en castelán, Pedro Guerra en portugués e despois varias os dous xuntos. Saimos contentos.
Para esta fin de semana, hai un curso interesantísimo e ademáis gratuito de dúas xornadas sobre os incendios forestais, con participantes de ambolos dous países. Mágoa non poder ir...
Posted by: hojasdehierba / 10:18 da tarde 6 comments

terça-feira, outubro 18, 2005

Vellos rebeldes

Hai algún tempo asociaba sempre a palabra "rebelde" coas primeiras (ou segundas) idades da vida: a típica imaxe do mozo ou moza rebelde, herdada de pelis coma a de Nicholas Ray que deixou xeado no tempo a Jimmy Dean ou a de Coppola, con todos eses rapazolos que logo chegaron a ser tan ricos e, según algúns/algunhas, tan guapos (Tom Cruise, Matt Dillon, Rob Lowe...).
Parece que no mundo literario español os rebeldes xa non van cumplir os setenta. Despois da tarascada que comentabamos o outro día de Caballero Bonald, Marsé monta o cirio no Planeta (¡co ben que deben pagar!), premio que él mesmo gañou, ainda que fora na casi-prehistoria, con aquela novela de título que parecía inspirado polo contemporáneo destape. Monta o cirio e logo demite... Fixo ben: se o fixera despois de todo o paripé planetario, non se ía enterar ninguén. E se o fixera antes non aceptando formar parte do xurado, ninguén falaría do conto pola tele, todo o máis nos suplementos literarios.
Menos mal que agora a xente vive moitos anos e temos a eses enfants terribles para que dean un pouco de caña.
Posted by: hojasdehierba / 1:04 da manhã 6 comments

domingo, outubro 16, 2005

Brother...

Todos temos un momento malo, dun día malo ou tamén un momento malo nun día que ata entón era bo. Despois moemos e remoemos pensando qué nos puido pasar, por qué nos pasou, por qué a nós ou qué podiamos ter feito para evitalo... As respostas son, básicamente, que somos humanos, que ás veces fallamos, que a todo o mundo lle pasan cousas e non, NON PODÍAS FACER NADA PARA EVITALO.
Así que vai ser mellor que te vaias animando, porque senon vou ter que coller o coche e ir darche unha morea de bicos... e xa sabes que iso vaite facer sentir moi incómodo.
Unha aperta, meu.
Posted by: hojasdehierba / 11:11 da tarde 0 comments

segunda-feira, outubro 10, 2005

Vivir nun penedo

O sábado estivemos nunha vila abraiante: no pico dun monte, cun castelo no cumio e cuns grandísimos penedos por todas partes. Nalgúns casos, aproveitaron os buratos entre penedos para meter casas entre eles, noutros, o propio penedo facía de parede para unha casa...
Monsanto, non moi lonxe da fronteira de Monfortinho, bo lugar para unha escapada. Os prezos, de antes do euro... cobraronnos menos de 4 euros por catro refrescos nunha terraza. E iso que tiveron que subilos ata alí e non hai moitas rúas que admitan carros.
En fin, moi recomendable
Posted by: hojasdehierba / 1:09 da manhã 9 comments

sexta-feira, outubro 07, 2005

Hai linguas e linguas...

Ensinaronnos funagalo, que é a lingua que empregan na mina para dar ordes. É unha lingua estrana. Os zulús rin cando a escoitan, porque ten moitas palabras en zulú, pero non é zulú. É unha boa lingua para dicirlle á xente o que ten que facer. Ten moitas palabras para dicir "puxar", "coller", "empurrar", "levar", "cargar" e ningunha para "amor" ou "felicidade", ou para o son que fan os paxaros pola mañanciña.
Escribiuno Alexander McCall Smith e a torpe traducción é miña.
Posted by: hojasdehierba / 8:47 da tarde 2 comments

domingo, outubro 02, 2005

Hong Kong

Aproveitando o peche xeral este que os non-sei-que-cocos organizaron na nosa casa, remato "El puerto de los aromas" de John Lanchester, que me regalaron no meu aniversario, aproveitando a miña vea asiática do momento.
Sorprendentemente mal traducida. E sorpréndeme porque Anagrama adoita a coidar algo máis estas cousas. Non lin a versión en inglés... pero non hai que facelo para saber que, cando alguén recupera o sentido despois dun desmaio, non "vuelve", senon que "vuelve en sí". Entretida, ainda que boto en falta algo máis de cidade nunha novela que leva o título da propia cidade (Hong Kong significa precisamente "porto dos aromas"). Interesante a nítida distinción da sociedade dos blancos e dos chinos, separadas por algo máis que prexuizos racistas.
Hai uns días vin nunha librería de aquí outra novela de tema asiático... e supoño que cairá un día destes. Se alguén ten outra recomendación...
Posted by: hojasdehierba / 9:10 da tarde 7 comments

Cabaleiro Caballero Bonald

A Caballero Bonald tocoulle o dubidoso gusto de ser presidente do xurado no Premio Ciudad de Torrevieja. Resulta que lle deron o premio a César Vidal, ese hombre... Parece que o tipo, ademáis de ter tempo para soltar lixo pola boca en tertulias varias, polo teclado en artigos varios e escribir best-sellers de pseudohistoria que mete medo pensar quén os merca, agora adicase á ficción. Pois vaia.
Caballero Bonald (a quen lle lin En la casa del padre na miña época gaditana), calificou, na rolda de prensa do premio, a esta novela coma "ideológicamente detestable" e engadiu que lle recordaba a "una pedagogía del franquismo", tendo diante de sí ao propio autor... Iso é ter narices (ou idade). E mesmo ten cara de D.Quijote...
Posted by: hojasdehierba / 12:18 da manhã 6 comments

sábado, outubro 01, 2005

Enfermeira

Un amable comentarista habitual deste blog preguntaba por qué non escribo... Non sei, non teño ganas. Resulta que o meu Radical está malo, leva case dúas semanas enfermo e mesmo unha semana de baixa laboral. Así que estou de enfermeira, pero non coma a da foto (por desgraza), senon das outras, das que preparan zumes de laranxa, idean menús para persoas que apenas teñen sentido do gusto, vixian que o enfermo tome a medicación e tentan que se abrigue con 30 graos no exterior (cousa difícil).
Supoño que o do Radical non é nada serio, non debería selo, ainda que está resultando moi pesado para él. O malo é que chove sobre mollado, e ven a encher aínda máis o vaso das enfermidades familiares que nos últimos tempos abondan de máis tanto na familia propia coma na política.
E estou un pouco desanimada, para qué negalo...
Moitas grazas, acedre, por preguntar. Déchesme unha alegría.
Posted by: hojasdehierba / 12:04 da manhã 9 comments

This page is powered by Blogger. Isn't yours?