segunda-feira, fevereiro 20, 2006

Veña, veña, veña, todos a declarar

Son da opinión de que o realismo máxico que practicaban coma opción literaria algúns autores do boom latinoamericano funcionaba, precisamente, porque o lugar escollido para esas historias era Latinoamérica. As dúas veces que viaxei por alí tiven a sensación de calquera cousa pode pasar e boa parte desa impresión viña dada polas escollas que fan os latinos na lingua, moitas veces en carteis e lugares públicos. Por exemplo, recordo unha barbería cutrísima nun garaxe, que levaba de nome "Executive's barber", un cartel anunciando "agricultura urbana" nunha rúa dunha grande cidade ou mesmo oír como lle chaman ao peso cubano, "el peso más ligero del mundo". Por iso, teño a teoría de que se un país que ten uns Xulgados aos que denomina oficialmente, sen cortarse un pelo, "Juzgado Promiscuo Municipal" é un lugar no que pode pasar de todo... E de feito, disque pasa de todo.
Posted by: hojasdehierba / 8:07 da tarde
Opinions:
Eu non visitei esa zona pero vou conhecendo xente deses paises e hai que reconhecerlles unha vision vital mui exuberante e misturada de varias culturas que dan resultados curiosos e iso de agricultura urbana pode ser un exemplo elocuente da mistura.
Ui, que lio estou facendo. E menos mal que non escuitas a minha voz que non e mui agradable.
Un saudo.
# posted by Blogger acedre : 11:50 da tarde
 
concordo con cada unha das tuas palabras. Neste lugar do mundo, sempre, pode pasar calquera cousa. Tamén esas que un non imaxina ou, ainda máis, as que pensamos que nunca xamáis poderían pasar. Apertas e a ver cando ves máis ao sur!
# posted by Blogger torredebabel : 12:58 da manhã
 
O máis incribe e real da outra Banda é a onomástica. Chamarlle Ventilador a un fillo...
# posted by Blogger Nemeth : 11:44 da manhã
 
Eu, por desgraza, non visitei eses lugares, aínda que o farei algún día ( espero ). Pero o que comentas sentino eu lendo o primeiro tomo das memorias de García Márquez, cando contaba, como o máis natural do mundo, cousas da súa infancia. Pensei: "daquela, o realismo máxico non o inventaron estes. É que viven no realismo máxico".
# posted by Anonymous Anónimo : 2:03 da tarde
 
¡Cuánta sinceridad! En estas tierras no vendría mal una campaña de rebautismo institucional.
Por mi parte, nunca me olvido de algún restaurante de San Felipe, en México.
Saludos
# posted by Blogger Olves : 5:37 da tarde
 
Acedre: enténdeseche perfectamente :) e a túa voz seguro que fai xogo contigo e, por tanto, ten que ser bonita.
Torre de Babel: Encantaríame viaxar a Argentina... pero creo que a próxima vez que cruce ese charco, inevitablemente, terá que ser para ir a Brasil. A familia tira moito, xa se sabe.
Nemeth: Recordo que nun libro de Rubem Fonseca, unha das protas chamábase Minolta... porque era a marca da máquina de escribir (que antiguo sona) que había no lugar de traballo da súa nai. Parece que iso dos nomes é tamén unha característica de por alá abaixo.
Naufrago: recordo que pasei un serán (como non era alumna, non me deixaban sacar libros) na biblioteca da Facultade de Filoloxía lendo parte das conversas de García Marquez con Plinio Apuleyo Mendoza (El olor de la guayaba) e certamente entre biografía e narrativa había ligazóns evidentes, ainda que pasados pola peneira do narrador, claro.
Olves: O nome do restaurante é outro exemplo máis...
Unha aperta para todos.
# posted by Blogger hojasdehierba : 11:10 da tarde
 
E digo eu, para quedar de ignorante ¿E cómo lle chaman ós xuicios rápidos? ¿Quickis?
# posted by Anonymous Anónimo : 11:16 da tarde
 
Se van pola onda descriptiva, igual lle chaman contradictio in terminos
Saúdos.
# posted by Blogger hojasdehierba : 11:42 da tarde
 
Enviar um comentário

<< Home

This page is powered by Blogger. Isn't yours?