Hai Cada!

Á xente normal (a que atopas nas tabernas, no bus, no ambulatorio ou no traballo (pola parte de fora) todas estas comedias que enchen os informativos importanlle máis ben pouco. Á xente preocupalle que con mil euros ó mes es un candidato firme a caerte do sistema, que si a tua nai ou a teu pai lle da con alzeimer non sabes como vas poder traballar para pagar a hipoteca e coidalos ó mesmo tempo. Preocupan os traballos (de becario) con moita cualificación é pouco soldo, as pensións da agraria (a maioría nesta terra) de 460 euros/mes... Ós de Génova, e ós de Ferraz, e tamén ós da Av. de Lugo encantaríalle que a xente falase todo o día do que eles se encargan de alimentar mediante gabinete de prensa nos informativos, pero a realidade cotiá vai por camiños ben lonxe da oficial.

(Supoño que se nota que sigo un pouco depre... perdoa pola murga herbiña) ;-)
 

O PP ten un problema: que non é un partido liberal, nin conservador, nin siquera un partido de dereitas como os do resto do mundo. E o resíduo político dos que, noutrora, herdaron a doctrina dunha dictadura fascista. Ocorre que esa doctrina aínda é o cebo co que atraen a moitos votantes, criados naquel mundo da una, grande y libre, sin pensar o que significaba; pero ocorre tamén que as outras dereitas (o poder económico, por exemplo) están ó abeiro de ese partido, como única opción non social de España. Claro, parece ser que tanta ideoloxía facha, acaba por enfrentarse coa ideoloxía dos cartos e... o que tí dis: a ver quen apanda.

Por suposto, oxalá estivéramos a debatir sobre salarios ou riscos laborais, e non sobre política por e para políticos.
 

Nenodadorita... cómo me "tocaron" as túas palabras. Unha das miñas compañeiras de traballo pasou un 2005 horrible: súa irmán, que ainda non cumplir os 50, sufriu un achuchón de orixe descoñecida que a deixou momentaneamente eivada. Por dúas veces estivo a piques de morrer e só pola intervención da familia, conseguiron que a sacaran adiante (os medicos xa a daban por perdida). Agora está case recuperada, pero ¡cántas veces comentaba a miña compañeira que "menos mal que aquí no hay problema por...". Nunha empresa privada case seguro que a terían despedido: tivo que faltar bastante e a calidade do seu traballo, que sempre era moi boa, caeu en picado... Pero era iso ou que á súa irmá quedara case completamente desatendida. Hai xente para quen esa elección é imposible.
Só hai un grande hospital adicado a paraplexias e inmobilidades (o de Toledo). Tardaron 4 meses en darlle praza. Eses 4 meses tiveron que ser nunha residencia privada, pagando todo a familia. As residencias asistidas da Junta de Extremadura ou non tiñan praza, ou non dispuñan de servizo de rehabilitación.
Certamente, eses son os problemas DE VERDADE.
Unha aperta.
 

f.miguez: eu creo que a parte máis grande do Pepé é democracia cristiana, pero sin democracia e máis católica que cristiana ;).
 

Filladorozas: a min tamén me parece un bonito apelido o do Sr. Míguez :).
Bicos e apertas.
 

Mourullo: estiven a piques de abrir a ligazón que puxo... pero a referencia a JLosantos deixoume esterrecida e ainda non fun quén de entrar.
Unha aperta.
 

Sinto, pero convideiche a algo maniatico no meu bló.