Correo
Ligazóns a outros blogs
- A canción do náufrago
- Alfaias
- A Lareira
- A Picara de Allegue
- Apunta para non esquecer
- Aranheira
- Al Calor de la Lumbre
- A Regueifa
- As Crónicas Prusianas
- As túas balas
- Beliscos Pequenos
- Bretemas
- Cabaseira
- Capitulo 0
- Casatlantica
- Cenicienta Proletaria
- Colineta
- Costa dos Arrieiros
- Cousas de Imeneo
- Cousas deste Tempo
- Delirios
- Desbarradas de Akin
- Dias estranhos
- El Casino
- Endurance
- eueoseeuu
- Facendome o Sueco
- Falabarato
- Fíos Invisibles
- Futuro en Ruinas
- Gradicela
- Haicu
- Mi vida como un chino
- Modesto
- Naraio Nazón
- Nemeth
- Noites de lúa neghra
- O Blog dos Pelachos
- O Enigma Albixoi
- O Ollo da Vaca
- Opaco
- O Pitiño
- O Quilombo
- Orballo
- O Reverso
- Os tempos que corren
- Paparruchas
- Polvo á Feira
- Predicando en el Desierto
- Rabudo
- Rei de Copas
- Si Home Si
- Tardes Xeadas
- Trosma
Xa van alá...
segunda-feira, maio 30, 2005
Territorio comanche
A fin de semana foi breve, coma todas as que me toca traballar. Saín do curro as oito e media da tarde e o Radical embarcoume para ir a unha festa. Unha festa de profes. Debíamos ser unhas corenta persoas e só localicei a tres que non eramos profes: unha ex-alumna, eu e un dentista que parecía caerlle mal a tódalas mulleres da festa. Non sei se era o efecto dentista ou algunha outra característica súa.
Bueno, tamén había profes pluriempleados (un pintor, un músico...), unha profe que se parecía a Michelle Pfeiffer, unha profe da vila máis "roja" de toda Andalucía, algunha outra amiga de profe que non cheguei a saber se tamén o era, unha profe que xa coñecemos noutras ocasións e que nin o Radical nin eu conseguimos lembrar como se chamaba e un profe de Filosofía que andaba a berrarlle a outra porque, según él, ela non entendía o concepto do efímero.
A festa era nunha terraza e, como non había nin lúa nin luz, prácticamente ás escuras. Comemos o que topabamos, sen saber de certo qué era ata metelo na boca e bebemos mojitos servidos na cáscara de medio limón.
Hei de ir habituándome, se os plans de mudanza se chegan a cumplir, haberá máis festas e máis profes... ainda que noutro lugar.