terça-feira, maio 03, 2005

Maios

Esta ponte andiven por Galiza e lembrei que O Maio, de Curros Enríquez, é un dos poucos poemas que sei de memoria case enteiro... A foto a tirei este domingo 1 de maio, nalgún lugar das Rías Baixas.

O maio

Ahí ven o maio

de frores cuberto
...Puxéronse á porta
cantándome os nenos;
i os puchos furados
pra min estendendo,
pedíronme crocas
dos meus castiñeiros.

Pasai, rapaciños,
calados e quedos;
que o que é polo de hoxe
que darvos non teño.
Eu sonvos o probe
do pobo galego:
pra min non hai maio,
¡pra min sempre é inverno! ...

Cando eu me atopare
de donos liberto
i o pan non me quiten
trabucos e préstemos,
e como os do abade
frorezan os meus eidos,
chegado habrá entonces
o maio que eu quero.

¿Queredes castañas
dos meus castiñeiros? ...
Cantádeme un maio
sin bruxas nin demos;
un maio sin segas,
usuras nin preitos,
sin quintas, nin portas,
nin foros, nin cregos.

Opinions:
coñeces a versión musicada de O Maio de Luis Emilio Batallán? unha das máis fermosas melodías nunca escritas. na miña humilde opinión. e con tres acordes de merda.
 
Poissss, o certo é que non sei dicirche. Explícome: coñezo una versión que nos puxo o profe de galego no colexio e recordo que me gustara, pero non sei de quén era.
Se a tes por aí... ;-)
Saúdos.
 
teño, teño. se queres mandocha via email.
 
Sería estupendo :).
haicada arroba gmail punto com
Grazas.
 
Pois sí que era esa a que nos puxeran no colexio... :)
Graciñas outra vez.
Hai Cada
 
de nada 8-)
 
O verbo andar nom é irregular em galego: andei.
 
Efectivamente, é regular...
 
Enviar um comentário

<< Home

This page is powered by Blogger. Isn't yours?