Correo
Ligazóns a outros blogs
- A canción do náufrago
- Alfaias
- A Lareira
- A Picara de Allegue
- Apunta para non esquecer
- Aranheira
- Al Calor de la Lumbre
- A Regueifa
- As Crónicas Prusianas
- As túas balas
- Beliscos Pequenos
- Bretemas
- Cabaseira
- Capitulo 0
- Casatlantica
- Cenicienta Proletaria
- Colineta
- Costa dos Arrieiros
- Cousas de Imeneo
- Cousas deste Tempo
- Delirios
- Desbarradas de Akin
- Dias estranhos
- El Casino
- Endurance
- eueoseeuu
- Facendome o Sueco
- Falabarato
- Fíos Invisibles
- Futuro en Ruinas
- Gradicela
- Haicu
- Mi vida como un chino
- Modesto
- Naraio Nazón
- Nemeth
- Noites de lúa neghra
- O Blog dos Pelachos
- O Enigma Albixoi
- O Ollo da Vaca
- Opaco
- O Pitiño
- O Quilombo
- Orballo
- O Reverso
- Os tempos que corren
- Paparruchas
- Polvo á Feira
- Predicando en el Desierto
- Rabudo
- Rei de Copas
- Si Home Si
- Tardes Xeadas
- Trosma
Xa van alá...
quarta-feira, fevereiro 23, 2005
Calquera tempo pasado ¿foi mellor?
Comezando a debullar datos para unha das materias deste segundo cuatrimestre, atopo unha afirmación referida á poesía e a crítica nas dúas primeiras décadas do século XX que me fai pensar. Afirma o autor que hai unha tendencia da poesía deste período a tentar de artellar un manifesto poético supuxo un xiro importante, ó esixir do lector una conciencia crítica moi acusada.
Visto así, a primeira intuición parecía ser que neses anos andaban tódolos inglesiños lendo poesía modernista e interiorizando iso que lían. Empeza unha a pensar na actualidade chea de Códigos da Vincis, Danielles Steels e demáis e tería que por os pelos de punta.
Máis a segunda reflexión me di que non é así: probablemente, a conciencia crítica do lector maioritario desa época era mínima. Gustaríame ter datos de libros máis vendidos... e estou certa de que non sería Ezra Pound o "best-seller". Por esas datas, aproximadamente, triunfaba na Península "El caballero Audaz" ou Eduardo Zamacois. Ningún deles parece ter deixado pegada e, malia iso, venderon moito no seu tempo.
Poida que a excepción sexa o teatro: moitos autores clásicos foron realmente populares, e non só cara á elite cultural, e gañaron ben a vida coas súas obras. Tamén é certo que no teatro hai elementos extraliterarios dabondo que xustifiquen esta diferencia
Visto así, a primeira intuición parecía ser que neses anos andaban tódolos inglesiños lendo poesía modernista e interiorizando iso que lían. Empeza unha a pensar na actualidade chea de Códigos da Vincis, Danielles Steels e demáis e tería que por os pelos de punta.
Máis a segunda reflexión me di que non é así: probablemente, a conciencia crítica do lector maioritario desa época era mínima. Gustaríame ter datos de libros máis vendidos... e estou certa de que non sería Ezra Pound o "best-seller". Por esas datas, aproximadamente, triunfaba na Península "El caballero Audaz" ou Eduardo Zamacois. Ningún deles parece ter deixado pegada e, malia iso, venderon moito no seu tempo.
Poida que a excepción sexa o teatro: moitos autores clásicos foron realmente populares, e non só cara á elite cultural, e gañaron ben a vida coas súas obras. Tamén é certo que no teatro hai elementos extraliterarios dabondo que xustifiquen esta diferencia
Posted by: hojasdehierba / 11:55 da manhã 
