Correo
Ligazóns a outros blogs
- A canción do náufrago
- Alfaias
- A Lareira
- A Picara de Allegue
- Apunta para non esquecer
- Aranheira
- Al Calor de la Lumbre
- A Regueifa
- As Crónicas Prusianas
- As túas balas
- Beliscos Pequenos
- Bretemas
- Cabaseira
- Capitulo 0
- Casatlantica
- Cenicienta Proletaria
- Colineta
- Costa dos Arrieiros
- Cousas de Imeneo
- Cousas deste Tempo
- Delirios
- Desbarradas de Akin
- Dias estranhos
- El Casino
- Endurance
- eueoseeuu
- Facendome o Sueco
- Falabarato
- Fíos Invisibles
- Futuro en Ruinas
- Gradicela
- Haicu
- Mi vida como un chino
- Modesto
- Naraio Nazón
- Nemeth
- Noites de lúa neghra
- O Blog dos Pelachos
- O Enigma Albixoi
- O Ollo da Vaca
- Opaco
- O Pitiño
- O Quilombo
- Orballo
- O Reverso
- Os tempos que corren
- Paparruchas
- Polvo á Feira
- Predicando en el Desierto
- Rabudo
- Rei de Copas
- Si Home Si
- Tardes Xeadas
- Trosma
Xa van alá...
sábado, janeiro 08, 2005
Lisboa, REM, e outros contos... (I)
Dentro do desterro, hai algúns factores del que nos fan sentir privilexiados... por suposto, temos traballo aquí, sen ter que pedirlle o favor a Pepito ou a Juanito. Pero, ademáis, o lugar do desterro, ainda que algo estepario, resulta particularmente ben comunicado con certos puntos de interés. Así estamos a 3 horas escasas de Madrid (e, fundamentalmente, do seu aeroporto ;-), a 2 horas de Sevilla e o seu Ikea, a 3 horas e pouco de Cádiz e a 2 horas e cuarto de Lisboa... Resulta ademais que, excepto en Sevilla, onde unicamente temos un par de coñecid@s, nas outras cidades temos amigos da alma e de todo o resto do corpo...
Todo isto é para contar que fixemos unha visita-relámpago (¿visita-lóstrego?) a Lisboa, para ver os requetemarabillosos R.E.M. (por alá chámanlles ar-i-em... segundo me contou o meu amigo T, que tivo certos problemillas para facer entender de qué grupo quería entradas...).
¿Qué dicir do concerto? Que a min hai cancións do novo disco que me encantan (digan o que digan os cenizos). Que "Leaving New York" e "Electron blue" poderían estar no Automatic for the people sin desentoar. Que Stipe transmite sensibilidade pura no escenario, sin amaneramiento nin excesos: puro e simple sentimento que fai derreterse nunha emoción que chega incluso a arrancar algunha bágoa. Que a montaxe de video non facía máis que facer a experiencia mais intensa ainda. Que a especie de antifaz que levaba maquillado na cara Stipe semellaba convertilo nunha especie de feiticeiro da tribu de 15000 persoas que enchían o Pavillao...
En fin, que non o imos esquecer mañá, precisamente...
Pero a verdade é que non chego a entender cómo me decatei de todo isto, porque segundo relata un sagaz diario portugués:
"O concerto do R.E.M. em Lisboa atraiu um número considerável de jovens espanhóis que pareciamais atentos ao tilintar das garrafas de uísque do que aos sons produzidos pela banda de Michael Stipe. "
Aquí esta a ligazón para esta perla con sabor a topicazo de rivalidade de cativos...
http://jn.sapo.pt/2005/01/08/ultima/rem_encheram.html
Hoxe é un pouco tarde, maña falarei algo máis do resto da viaxe...
Boa noite.
(Esquecíame de dicir que a foto está tirada de www.terranova.pt)
Esta vez, non fomos a esto...
Todo isto é para contar que fixemos unha visita-relámpago (¿visita-lóstrego?) a Lisboa, para ver os requetemarabillosos R.E.M. (por alá chámanlles ar-i-em... segundo me contou o meu amigo T, que tivo certos problemillas para facer entender de qué grupo quería entradas...).
¿Qué dicir do concerto? Que a min hai cancións do novo disco que me encantan (digan o que digan os cenizos). Que "Leaving New York" e "Electron blue" poderían estar no Automatic for the people sin desentoar. Que Stipe transmite sensibilidade pura no escenario, sin amaneramiento nin excesos: puro e simple sentimento que fai derreterse nunha emoción que chega incluso a arrancar algunha bágoa. Que a montaxe de video non facía máis que facer a experiencia mais intensa ainda. Que a especie de antifaz que levaba maquillado na cara Stipe semellaba convertilo nunha especie de feiticeiro da tribu de 15000 persoas que enchían o Pavillao...
En fin, que non o imos esquecer mañá, precisamente...
Pero a verdade é que non chego a entender cómo me decatei de todo isto, porque segundo relata un sagaz diario portugués:
"O concerto do R.E.M. em Lisboa atraiu um número considerável de jovens espanhóis que pareciamais atentos ao tilintar das garrafas de uísque do que aos sons produzidos pela banda de Michael Stipe. "
Aquí esta a ligazón para esta perla con sabor a topicazo de rivalidade de cativos...
http://jn.sapo.pt/2005/01/08/ultima/rem_encheram.html
Hoxe é un pouco tarde, maña falarei algo máis do resto da viaxe...
Boa noite.
(Esquecíame de dicir que a foto está tirada de www.terranova.pt)
Esta vez, non fomos a esto...