Correo
Ligazóns a outros blogs
- A canción do náufrago
- Alfaias
- A Lareira
- A Picara de Allegue
- Apunta para non esquecer
- Aranheira
- Al Calor de la Lumbre
- A Regueifa
- As Crónicas Prusianas
- As túas balas
- Beliscos Pequenos
- Bretemas
- Cabaseira
- Capitulo 0
- Casatlantica
- Cenicienta Proletaria
- Colineta
- Costa dos Arrieiros
- Cousas de Imeneo
- Cousas deste Tempo
- Delirios
- Desbarradas de Akin
- Dias estranhos
- El Casino
- Endurance
- eueoseeuu
- Facendome o Sueco
- Falabarato
- Fíos Invisibles
- Futuro en Ruinas
- Gradicela
- Haicu
- Mi vida como un chino
- Modesto
- Naraio Nazón
- Nemeth
- Noites de lúa neghra
- O Blog dos Pelachos
- O Enigma Albixoi
- O Ollo da Vaca
- Opaco
- O Pitiño
- O Quilombo
- Orballo
- O Reverso
- Os tempos que corren
- Paparruchas
- Polvo á Feira
- Predicando en el Desierto
- Rabudo
- Rei de Copas
- Si Home Si
- Tardes Xeadas
- Trosma
Xa van alá...
sexta-feira, abril 21, 2006
¿Móvese algo en Cambados?
Entérome a través de meu irmán da iniciativa que levou adiante unha parte da mocidade cambadesa e outros non tan mozos pero coas mesmas ganas de actividade o pasado 1 de abril: o macrolimpadón. O obxectivo desta convocatoria era chamar a atención sobre a cantidade descomunal de merda (non creo que haxa outro xeito de chamarlle) que se acumula na costa de Cambados, coa absoluta inactividade do Concello ao respecto. A asociación Polo Noso, a comparsa Unha Grande e Chea (que están en todas, sexa para a troula ou ata para currar) e a asociación Croio de Narón adicaron a mañá a recoller lixo e, como parte desta actividade reivindicativa, xuntáronno na pista de patinaxe para facer visible o problema, tal é como vemos na foto, collida da páxina "crítica" de Cambados. Un rapaz da familia política de meu irmán comentou que, mentres limpaban, uns cantos vellos berrábanlle "rojos!!!!". Ogallá que llelo chamen moitas veces máis.
quarta-feira, abril 19, 2006
Unha historia linda e nosa
Trala ausencia vacacional, aquí me achego outra vez a este caderno, esta vez motivada por unha historia que lin hoxe en El País. Co gallo do aniversario da suceso, conta cómo os veciños de Carnota salvaron a vida dos tripulantes dun buque da Armada que estaba a naufragar nas súas costas. Botáronse á mar coa absoluta valentía que hai moi pouco tempo vimos nos mariñeiros da Illa de Arousa, que recollían chapapote cos dentes se facía falta... Unha das mellores partes da historia (aparte da que conta que salvaron a vida) é a que conta Juan Manuel Gómez, que tiña 17 anos naqueles tempos, e que cando lle preguntou un dos tripulantes "¿qué tierra es esta", contestoulle en galego "esta unha terra moi bonita".
Polo menos, saimos na prensa para algo que non ten nada que ver co narcotráfico, que xa é unha novidade.